Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Minime vero, inquit ille, consentit. Duo Reges: constructio interrete.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
Quodsi Graeci leguntur a Graecis isdem de rebus alia ratione compositis, quid est, cur nostri a nostris non legantur?
Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.
Nam quid possumus facere melius?

Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.
Bork
Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Dici enim nihil potest verius. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Verum esto; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Etiam beatissimum? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quonam, inquit, modo? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sed plane dicit quod intellegit.

Bork: Quid Zeno?
Avaritiamne minuis?: Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.
Nos commodius agimus.: Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.
Bork: Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Bork: Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse
cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum?

Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid
quidque sit aperitur, definitio est.

Aequam igitur pronuntiabit sententiam ratio adhibita primum divinarum humanarumque rerum scientia, quae potest appellari rite sapientia, deinde adiunctis virtutibus, quas ratio rerum omnium dominas, tu voluptatum satellites et ministras esse voluisti.