Istic sum, inquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Duo Reges: constructio interrete. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Suo genere perveniant ad extremum; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Sed fortuna fortis; Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Primum quid tu dicis breve? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Tu quidem reddes;

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Si id dicis, vicimus. Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Memini me adesse P. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Hic ambiguo ludimur.

Tubulo putas dicere?: In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
Bork: Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Bork: At iam decimum annum in spelunca iacet.
Scrupulum, inquam, abeunti;: Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Bork: Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Bork: Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Sed cum, quod honestum sit, id solum bonum esse dicamus,
consentaneum tamen est fungi officio, cum id officium nec in
bonis ponamus nec in malis.

Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata,
quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre
potuerit.

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.
Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.