Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Sed quot homines, tot sententiae; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Duo Reges: constructio interrete.

Bork: Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Bork: At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
Bork: Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.
Bork: Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid
quidque sit aperitur, definitio est.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Quod iam a me expectare noli. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Cur, nisi quod turpis oratio est? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.