Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sed residamus, inquit, si placet. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Duo Reges: constructio interrete.

An obliviscimur, quantopere in audiendo in legendoque
moveamur, cum pie, cum amice, cum magno animo aliquid factum
cognoscimus?

Quod etsi ingeniis magnis praediti quidam dicendi copiam
sine ratione consequuntur, ars tamen est dux certior quam
natura.

Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. De quibus cupio scire quid sentias. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Odium autem et invidiam facile vitabis. Quis istud possit, inquit, negare?

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; De illis, cum volemus.

Hos contra singulos dici est melius.
Hunc vos beatum;
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Idemne, quod iucunde?: Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Bork: Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Quis negat?: Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Bork: Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Quod quidem nobis non saepe contingit.
At, si voluptas esset bonum, desideraret.