Quonam, inquit, modo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Duo Reges: constructio interrete. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Facillimum id quidem est, inquam. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Equidem, sed audistine modo de Carneade? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quod iam a me expectare noli.

Idem adhuc;: Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Bork: Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Respondeat totidem verbis.: Pauca mutat vel plura sane;
Itaque fecimus.: Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Memini vero, inquam;: Torquatus, is qui consul cum Cn.
Sed nimis multa.: Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?
Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.

Crassus fuit, qui tamen solebat uti suo bono, ut hodie est noster Pompeius, cui recte facienti gratia est habenda;

Quare teneamus Aristotelem et eius filium Nicomachum, cuius
accurate scripti de moribus libri dicuntur illi quidem esse
Aristoteli, sed non video, cur non potuerit patri similis
esse filius.

Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi
et sententiae suae dicere.

Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.
Maximus dolor, inquit, brevis est.
Collatio igitur ista te nihil iuvat.
Quae est igitur causa istarum angustiarum?
Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?
Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Videsne quam sit magna dissensio? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. An hoc usque quaque, aliter in vita? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.